Ishoqxon Junaydullaxo‘ja o‘g‘li Ibrat ma'rifatparvar shoir, zabardast tilshunos, tarixshunos olim, ilk o‘zbek matbaatchilaridan bo‘lib, 1862-yilda Namangan yaqinidagi To‘raqo‘rg‘on qishlog‘ida tug‘ilgan. O‘z faoliyatini pedagog sifatida qishloqda ma'rifat tarqatish bilan boshladi. 

To‘raqo‘rg‘onda yangi usul maktabini ochgan, o‘z qishlog‘ida «Matbaai Ishoqiya» nomli litografiya tashkil qilgan. Ishoqxon Ibrat yangi maktablar ochish, o‘qituvchilar tayyorlash, ayollarni ilm-ma'rifatli qilish ishlarida faol qatnashgan. 

Ibrat chin qalbdan o‘z xalqining ilmli, ma'rifatli bo‘lishini istadi. Keyingi 20-yil ichida 14 ta ilmiy-tarixiy, lingvistik asar yozdi. 30 yillik poetik ijodining majmui bo‘lmish «Devoni Ibrat» she'rlar to‘plamini tuzdi. Tarixshunoslikka oid «Tarixi Farg‘ona», «Tarixi madaniyat» va «Mezon uz-zamon» ilmiy asarlarini yaratdi.

Ming uch yuzu yigirma oltida chopmaxona,

Ochmoqg‘a bo‘ldi ruxsat va so‘z berib zamona.

Maqsad bu ishdin erdi olamg‘a ilm qasri, –

Ham qo‘ymoqg‘a asarlar yod ovozi jahona.

Kasbu kamol islom bo‘lmay taraqqiyatda,

Holig‘a tushmasun deb etduk buni bahona.

Bizdin keyingilar ko‘p ilmu hunar toparlar,

Hayfoki anda biz yo‘q, e'timodxona.

Olamdin ushbu ona sonsiz kishilar o‘tdi,

Mingdin biri qo‘yubdur olamg‘a bir nishona.

Men katta boy emasdim kim aylasam binoyi,

Dahlim yetishmas erdi ro‘zg‘ori, choyu nona.

Sad xayfkim g‘anilar sarfini bilmadilar,

Yeb-ichtilar semurub sig‘may turub chofona.

O‘z asrimizda o‘tti bir necha ag‘niyolar,

Qoldurmayin nishona yer ostin etti xona.

Bu sanga katta Ibrat hushyor bo‘lki, ketti,

Emdi sanga kelurmu ketgan u ota-ona.