Ba’zi narsalar ongimizni shu qadar hayajonga solishi mumkinki, ular haqida kun bo‘yi o‘ylab yuramiz. Tushunarsiz narsani ko‘rganimizda zehnimiz o‘tkirlashadi va miya faolroq ishlay boshlaydi. Unga yaqinroqdan qaraymiz, ko‘zimizni ishqalaymiz, nihoyat nima ekanini tushunib yetamiz.

“Itim yuzimga urilib ketdi. Bu esa ko‘zimning izi”

“Muzlatkichda shilliqurt borga o‘xshaydi, lekin bu shunchaki chili qalampiri”

“Itimning 7 ta oyog‘i bor”

“Choy sopol krujkamning yoriqlaridan chiqib ketdi”

“Ko‘zimga ko‘rinyaptimi?”

“Jiyanimni berkinmachoq o‘yinida topolmayman deb o‘ylamagandim”

“Akamning qo‘li juda uzun”

“Bu quti menga yomon qarayapti”

“O, yo‘q!”

“Idishimdagi brokkoli bo‘lagi opposumga o‘xshaydi”

“Bu qayg‘uli banan bo‘lagi”