Daurxan Mansurov 1944-yil 18-may kuni Konimex tumanida tavallud topgan. Otasi cho‘pon bo‘lib, farzandlarining o‘qimishli bo‘lishi uchun harakat qildi. U 8 farzandni voyaga yetkazdi. Ular orasida Daurxan uchinchi farzand bo‘lib, o‘ta jiddiy va qat'iyatliligi bilan ajralib turardi.

U harbiy xizmatdan so‘ng milisiya xodimi bo‘lishga qaror qildi. 1974-yilda IIV Oliy milisiya maktabini tamomlagan qahramonimiz Navoiy viloyati Karmana tumani IIB Tergov bo‘limida o‘z faoliyatini boshladi. Halolligi va tirishqoqligi tufayli jamoada hurmat-e'tibor qozondi. O‘zbek, qozoq, rus tillarida bemalol so‘zlasha olishi tergov jarayonlarida unga juda qo‘l keldi. Shu sababli boshqa hamkasblari Daurxanga doim havas bilan qarashardi.

To‘rt yildan so‘ng u o‘zi tug‘ilib o‘sgan Konimex tumani IIB boshlig‘ining birinchi o‘rinbosari etib tayinlandi. Bundan, ayniqsa, oila a'zolari juda xursand bo‘lishdi. Chunki endi u oilasi bag‘ridan xizmatga qatnash, yaqinlari bilan ko‘proq ko‘rishish imkoniyatiga ega bo‘lgandi. 

Ammo xursandchilik uzoqqa cho‘zilmadi. 1983-yil oxirlarida boshlangan «paxta ishi» g‘avg‘olari uni ham o‘z girdobiga tortdi. Daurxan Mansurov 1985-yilda tergov harakatlari bahonasida gumon qilinuvchi sifatida 6 oy davomida hibsxonada saqlandi. Har kuni uni bir xil savollar berib qiynashar, to yo‘q aybini bo‘yniga olmaguncha qo‘ymasliklarini aytib, do‘q-po‘pisa qilishardi. Biroq unga qo‘yilgan ayblarning hech biri o‘z tasdig‘ini topmadi. Shundan so‘ng gdlyanchilar 1986-yilda xizmatda qoldirishga nomunosib hatti-harakatlar sodir etgan degan uydirma ayb bilan ichki ishlar organlaridan ozod etishgan. 

– Men o‘sha paytlar 7 yoshda edim. Otam «paxta ishi» bo‘yicha tergov qilinib, 6 oy qamoqda yotgan. Onam faqat yig‘lar edi. Otamni sud zaliga olib kirishayotganida bir marta ko‘rganmiz, xolos. O‘shanda juda ham ozib ketgan edilar. Otam juda talabchan, qat'iyatli va bir so‘zli inson edilar. Lekin bizga hech qachon qattiq gapirmaganlar. Yoshim ulg‘aygandan so‘ng otamdan nega sudlanganligi haqida juda ko‘p bora so‘radim. Ammo har gal «Qo‘y, o‘sha mash'um kunlarni eslatma» derdilar. Boshlaridan o‘tkazgan qiyinchiliklarni hech birimizga aytmas edilar, – deydi uning o‘g‘li Farhod Mansurov.

Ichki ishlar organlari safidan nohaq bo‘shatilishi uning ruhiyatiga qattiq ta'sir qildi. Shundan keyin na yegan-ichganida, na yurish-turishida halovati bo‘ldi. Oila a'zolari undan qattiq xavotir ola boshlashdi. Har qancha dalda berishmasin, dardini ichiga yutib, og‘ir o‘y-xayollar surishda davom etaverdi. Shu zaylda o‘tgan 4 yil unga go‘yoki 40 yildek tuyuldi. 

– Bir kun otam o‘z haq-huquqlarini talab qilish, adolatni qaror toptirish uchun yana kurashishga qaror qilganliklarini aytib qoldilar. Hammamiz ich-ichimizdan unga muvaffaqiyat tiladik. Chunki bu safar ham yutqizsalar, yana bir marta umidsizlikka tushish otam uchun judayam og‘ir bo‘lishini hammamiz his qilib turardik, – deydi uning qizi Nuriya Mansurova. 

Mayor D. Mansurovning bu galgi urinishlari muvaffaqiyatli yakun topdi. Nihoyat 1990-yil 3-mart kuni Ichki ishlar vazirining buyrug‘iga asosan ichki ishlar organlari safiga qayta tiklandi. Shundan so‘ng yana 6 yil o‘z kasbiga sadoqat ko‘rsatib, fidoyilik bilan xizmat qildi. U 1996-yili izzat-hurmat bilan pensiyaga kuzatildi. 

Pensiyaga chiqqanidan keyin ham uyda oyoq uzatib o‘tirmadi. 2000-yilga qadar soliq sohasida mutaxassis huquqshunos sifatida ishlab, ko‘plab fuqarolarga yo‘l-yo‘riq ko‘rsatdi, maslahatlar berdi. Unga turmush o‘rtog‘i Kibira Jalgasova bilan keksalik gashtini surib, farzandlar va nabiralar ardog‘ida umrguzaronlik qilish baxti oz bo‘lsa-da nasib etdi. Barcha adolatsizliklarni metin irodasi bilan yengib o‘tgan bu inson 2013-yili o‘zi tug‘ilgan sanada Yaratganga omonatini topshirdi. 

Bugungi kunda farzandlari turli sohalarda halol mehnat qilib, otasiga rahmat olib kelishmoqda. Jumladan katta o‘g‘li Farhod Mansurov Milliy gvardiyaning Navoiy viloyati boshqarmasi Konimex tumani qo‘riqlash bo‘limi safdor xodimi. Nevaralari ham bobosining yorqin xotirasini yodda tutib ulg‘ayishmoqda. 

Mahliyo XOLOVA,

o‘z muxbirimiz.

Navoiy viloyati.